ما !

 ما همیشه صداهای بلند را میشنویم، پررنگ ها را می بینیم، سخت ها را می خواهیم. غافل ازاینکه 

 خوبها آسان می آیند، بی رنگ می مانند و بی صدا می روند!

***

امروز با هم بودن را تجربه می کنیم و شاید فردا به یاد هم بودن را 

پس امروزمان را زیبا کنیم به حرمت خاطرات فردا 


 شب کریسمس بود و هوا، سرد و برفی.
پسرک، در حالیکه پاهای برهنه اش را روی برف جابه جا میکرد تا شاید سرمای برفهای کف پیاده رو کمتر آزارش بدهد،  صورتش را چسبانده بود به شیشه سرد فروشگاه و به داخل نگاه میکرد.
 در نگاهش چیزی موج میزد، انگاری که با نگاهش ، نداشته ها
ش
را
از
خدا طلب میکرد، انگاری با چشمهاش آرزو میکرد.
خانمی که قصد ورود به فروشگاه را داشت، کمی مکث کرد و نگاهی به پسرک که محو تماشا بود انداخت و بعد رفت داخل فروشگاه.
 چند دقیقه بعد، در حالیکه یک جفت کفش در دستانش بود بیرون آمد.

- آهای، آقا پسر!
پسرک برگشت و به سمت خانم رفت.
 چشمانش برق میزد وقتی آن خانم، کفشها را به او داد. 

پسرک با چشمهای خوشحالش و با صدای لرزان پرسید:
- شما خدا هستید؟
-نه پسرم، من تنها یکی از بندگان خدا هستم!

 - آها، میدانستم که با خدا نسبتی دارید!

یاد!

گفتم تو شیرین منی 

گفتا تو فرهادی مگر ؟ 

گفتم خرابت می شوم 

گفتا تو آبادی مگر ؟ 

گفتم ندادی دل به من 

گفتا تو جان دادی مگر ؟ 

گفتم ز کویت می روم 

گفتا تو آزادی مگر ؟ 

گفتم فراموشم مکن 

گفتا تو در یادی مگر ؟

غزل اون شب!

دوستان وقت گل آن به که به عشرت کوشیم

     

سخن اهل دل است این و به جان بنیوشیم

نیست در کس کرم و وقت طرب می‌گذرد

     

چاره آن است که سجاده به می بفروشیم

خوش هواییست فرح بخش خدایا بفرست

     

نازنینی که به رویش می گلگون نوشیم

ارغنون ساز فلک رهزن اهل هنر است

     

چون از این غصه ننالیم و چرا نخروشیم

گل به جوش آمد و از می نزدیمش آبی

     

لاجرم ز آتش حرمان و هوس می‌جوشیم

می‌کشیم از قدح لاله شرابی موهوم

     

چشم بد دور که بی مطرب و می مدهوشیم

حافظ این حال عجب با که توان گفت که ما

     

بلبلانیم که در موسم گل خاموشیم

اینم غزل شبِ ...  (۲۴/۵/۱۳۸۷)

دوره ارزانی

دوره ارزانی ست :

شرف اینجا ارزان

تن عریان ارزان

آبرو قیمت یک تکه نان

و دروغ از همه چیز ارزان تر

و چه تخفیف بزرگی خورده ست

                              قیمت هر انسان

جاذبه!

از پاسخ من معلمان آشفتند

 از حنجره شان هر چه در آمد گفتن

 اما به خدا هنوز هم معتقدم

 از جاذبه ی تو سیب ها می افتند

نکند...!

 نکند شکوفه روزی

 به کویر دل ببندد

 نکند پرش بریزد

 نکند لبش نخندد

 نکند که سینه سرخی

 دل از آسمان بگیرد

 همه جا بهار باشد

 گل من ولی بمیرد

 نکند کسی نپرسد

 چه خبر؟ چه شد پرستو؟

 نکند کسی نداند

 که کجاست خانه او

 وچه شد که اسب رم کرد؟

 و پرنده بال و پر زد؟  

 نکند زمین بترسد

 نکند دلش بلرزد

شب و آن هزار چشمی

که دوباره می درخشد

نکند که خواب باشم

و خدا مرا نبخشد

                                 آتوسا صالحی 

دیوانه!

عاقل مباش که غم دیگران خوری

دیوانه باش تا غمت دیگران خورند!