بهره از زندگی!

همگی به صف ایستاده بودند تا از آنها پرسیده شود 

 نوبت به او رسید. از او پرسیدند : دوست داری روی زمین چه کاره باشی؟

 گفت : میخواهم به دیگران یاد بدهم.

 پذیرفته شد.

 چشمانش را بست. باز کرد. دید به شکل درختی در یک جنگل بزرگ در آمده است. با خود گفت : حتما اشتباهی رخ داده . من که این را نخواسته بودم.

 سالها گذشت.

 روزی داغی اره را روی کمر خود حس کرد. با خود گفت : و این چنین عمر به پایان رسید و من بهره خود را از زندگی نگرفتم.

 با فریادی غمبار سقوط کرد. با صدایی غریب که از روی تنش بلند می شد ، به هوش آمد.

 حالا تخته سیاهی بر دیوار کلاسی شده بود!