خانه خراب!
آسمانم ستاره می خواست که تو آمدی .
ابر حسود اما چشم دیدن خوشحالیم را نداشت.
آسمانم ابری شد.
بارید و بارید و من به انتظار دیدن دوباره ات قطره های باران را یکی یکی می شمردم.
اما تو دیگر پشت ابر ها نبودی وقتی که تمام شدند.
نمی دانم در کدام صورت فلکی باید به دنبال تو گشت.
در آسمان بزرگ من جای یک ستاره خالی شد.
کاش از خورشید فرار نمی کردی تا روشنتر
به دنبالت می گشتم.
کاش هرگز آسمانم ستاره نمی خواست.
کاش ابر ها کمی مهربانتر بودند
تا تو را گم نمی کردم.
ای کاش میدانستی شبها....
تنها ستاره ای را که به نامت زده ام
به چشمانم سنجاق میکنم تا یادم نرود
در روی زمین کسی هم هست
که سبزی لحظه هایش ....روزی آرزویم بود ....
خانه را در چشم های تو پیدا کردم
پلکهایت را به هم نزن خانه خراب میشوم
تولدت مبارک!
لعل سیراب بخون تشنه لب یار منست
وز پی دیدن او دادن جان کار منست
شرم از آن چشم سیه بادش و مژگان دراز
هر که دل بردن او دید و در انکار منست
ساروان رخت بدروازه مبر کان سر کو
شاهراهیست که منزلگه دلدار منست
بنده طالع خویشم که در این قحط وفا
عشق آن لولی سرمست خریدار منست
طبله عطر گل و زلف عبیر افشانش
فیض یک شمه زبوی خوش عطار منست
باغبان همچو نسیمم ز در خویش مران
کاب گلزار تو از اشک چو گلنار منست
شربت قند و گلاب از لب یارم فرمود
نرگس او که طبیب دل بیمار مسنت
آنکه در طرز غزل نکته به حافظ آموخت
یار شیرین سخن نادره گفتار منست
تولدت مبارک یار شیرین سخن نادره گفتار من!
یادگاری!
برام نوشت:
جایی هست که جز تو هیچ کس نمیتواند آن را پر کند و کاری هست که جز تو هیچ کس قادر به انجامش نیست.
(اسکاول شین)
برای یه لحظه از خودبیخود و سرمست از غرور شدم که یهو زمزمه کردم:
آنجا که تو فرعون زمانی در تیررس باد خزانی!
و عشق...!
امروز که تو با مرد دیگری هستی من هم مرد دیگری شده ام. تنها فرق من با او این است که تو در من گذشتهء خودت را می بینی و در او آینده ات را.
هشت سال بعد تو زن دیگری خواهی شد که در مرد دیگری نیز گذشته ات را خواهی دید. آنروز می بینی که من و تو و تمام آدمهای دیگر همه یکی هستیم، و عشق توهمِ انتخابِ یکی است برای تجسم آنچه که دوست داریم. آنروز بیا و کنارم بنشین تا با هم گذشته ها را مرور کنیم. کمی می خندیم، اشک می ریزیم، و به چینهای صورتِ دیگری نگاه می کنیم، تا در آنها شبهایی را که به هم فکر می کردیم بشماریم.
وداع!
در دیاری به نام عشق کوهیست به نام محبت!
در این کوه رودیست به نام صفا!
در این رود آبراهی میرود به نام وفا!
سر انجام این آبراه به آبگیری میریزد به نام...
وداع!